برای من که هیچ سر رشته‌ای در برنامه‌نویسی و طراحی وب ندارم، همیشه تصوری که از برنامه نویسی و برنامه نویس‌ها وجود داشت، حالت‌های فضایی و وهمناکی بود که توی فیلمهایی مثل Hackers, Swordfish, Matrix و ... می‌دیدیم! انگشت‌هایی که مثل برق و باد روی دکمه‌‌های کیبورد حرکت می‌کنند و کدهای سبز رنگی که تند و تند و تند، توی یک صفحه‌ی سیاه رنگ بالا می‌روند. نمودارها و اشکال عجیب و غریبی که با صداهایی فضایی و آدم آهنی‌طور روی همان صفحه ظاهر می‌شوند و ناگهان اتفاقی را رقم می‌زنند که دنیا را از این رو به آن رو می‌کند!
ولی این تصورات ادامه‌دار نبودند، بالاخره یک روز دوزاری‌ام افتاد و فهمیدم که تمامشان، فقط و فقط یک اشتباه کودکانه هستند! از وقتی با چند دوست برنامه‌نویس آشنا شدم، فهمیدم که آن‌ها هم مثل همه‌ی ما، آدم‌های معمولی‌ای هستند و هیچ‌وقت مثل یک سوپر انسان کد نمی‌زنند، فهمیدم نرم‌افزارهای کدنویسی (IDE) اصلا آن شکلی که توی فیلم‌ها می‌بینیم نیستند، خبری از سوت‌ها و بوق‌ها و آن صداهای فضایی نیست و همه چیز خیلی خیلی ساده‌تر از این حرف‌هاست.
البته، به نظرم این سادگی باز هم یک جورهایی عجیب و جالب است. این که یک سری حرف و عدد و کلمات بی معنی، به یک تصویر بی حرکت، جان می‌بخشند و به کار می‌اندازندش، خودش به تنهایی برای به حیرت واداشتن انسانی مثل من که هیچ چیز از این کارها نمی‌داند، کافی است. راستش را بخواهید، به نظرم برنامه نویسی یکی از خارق‌العاده‌ترین مشاغل اختراع شده در طول زندگی بشر است. بودن در کنار چند آفریننده‌ی کدنویس هم یکی از لذت‌بخش‌ترین اتفاقاتی‌ست که در زندگی من رخ داده است.
@garousian_ir
https://goo.gl/WnAzyn
